Subscríbete ao noso boletín
Recibe novas no teu email
Manifesto do Cermi (Comité Español de Representantes de Persoas con Discapacidade) con motivo do Día Internacional das Persoas con Discapacidade que se conmemora cada anao o 3 de decembro.
MANIFESTO DO CERMI CON MOTIVO DO 3 DE DECEMBRO DE 2019, DÍA INTERNACIONAL E EUROPEO DAS PERSOAS CON DISCAPACIDADE
A soidade non desexada é unha das secuelas das sociedades chamadas a si mesmas avanzadas. As mulleres e homes con discapacidade enfróntense no seu día a día a situacións de illamento social, de separación da vida en comunidade, que provocan maiores doses de soidade forzosa. As causas desta soidade son moitas e acumulativas: a falta de accesibilidade das contornas, produtos e servizos; a imposibilidade ou a dificultade extrema de exercer os dereitos fundamentais; a inactividade obrigada; a ausencia estendida de apoios para unha autonomía persoal efectiva; residir en medios con escaseza de recursos pola deficiente e non equitativa distribución dos mesmos, como é o rural; a pervivencia no imaxinario social de actitudes reticentes e negativas sobre o valor das persoas con discapacidade, etc. En definitiva, a exclusión e a discriminación estruturais cara a este grupo cidadán intensifican a soidade forzosa.
A soidade non querida neste grupo social non é uniforme. As persoas con discapacidade en maior risco de exclusión son quen máis expostas están á soidade non desexada: persoas maiores, infancia vítima de violencia, persoas con discapacidade intelectual e do desenvolvemento, ou con problemas de saúde mental, con discapacidades adquiridas na vida adulta ou na idade avanzada; e en xeral aquelas con grandes necesidades de apoio para a súa autonomía. Factores como o xénero, a idade, o tipo de discapacidade, a procedencia e o lugar de residencia, entre outras, provocan máis soidade. Todo o anterior multiplícase, se se trata de mulleres con discapacidade, consideradas desde calquera perspectiva interseccional: a soidade non desexada ten rostro preferente de muller.
Segundo os estudos sociolóxicos dispoñibles, máis dun 20 por cento das persoas con discapacidade viven soas e un 38 por cento destas persoas viven en soidade non desexada. O 74% das persoas con discapacidade que viven soas son mulleres. A miseria relacional -a ausencia de vínculos e relacións sociais intensas- é un feito agravado respecto das persoas con discapacidade. A soidade non querida/desexada é un fenómeno en crecemento, cun alto custo/prezo humano, social e sanitario, que ha de ser obxecto transversal de acción das políticas públicas, presentes e futuras.
A Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade obriga a eliminar os estereotipos desfavorables cara a este grupo social, para o que os Estados han de accionar percepcións positivas e unha maior toma de conciencia sobre o valor intrínseco das persoas con discapacidade e da súa contribución á sociedade. Estetratado de dereitos humanos xira ao redor de dous valores irrenunciables, a inclusión e a vida en comunidade, ferramentas ambas as das máis poderosas para mitigar o illamento e a soidade non desexada das persoas con discapacidade. Ademais, a Axenda 2030 e os Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable de Nacións Unidas impoñen que ningunha persoa quede á marxe nin atrás.
SOS SOIDADE
Porque vivo encerrada na miña casa sen ascensor…
Porque me quedei sen amizades ao ter que abandonar a miña vivenda por non reunir condicións de accesibilidade adecuadas á miña nova situación de discapacidade… Porque quedo illada nas conversacións, non podo acceder á información nin comunicarme…
Porque non podo traballar…
Porque son unha muller maior con discapacidade e non me permiten ter o control da miña vida…
Porque nunca se conta comigo, xamais se me pregunta que me gusta ou que me apetece…
Porque son maior e teño unha discapacidade e non dispoño de apoios para desenvolverme como me gustaría…
Porque dependo doutros para todas as actividades da vida e a miña vontade é negada… Porque non dispoño de asistente persoal…
Porque na miña escola sufro acoso escolar por razón de discapacidade…
Porque non podo ou non me deixan practicar o meu deporte favorito…
Porque teño que renunciar ao lecer e á cultura por falta de accesibilidade, non só dos recintos, senón tamén das películas e o teatro...
Porque vivo nunha contorna rural e non teño acceso a ningún recurso…
Porque teño unha discapacidade e vivo na rúa…
Porque a xente non sabe e non quere relacionarse comigo...
Porque lles parezo unha persoa rara…
Porque teño unha discapacidade e por iso póñense en cuestión as miñas decisións…
Por estas situacións e outras parecidas que vivimos diariamente, as mulleres e os homes con discapacidade, e as nosas familias, alzamos as voces para gritar:
SOS SOIDADE, eu tamén conto
E reclamamos a mobilización pública e cidadá para que coas estratexias adecuadas mitigar o gran mal do illamento social que devasta ás persoas con discapacidade, a través de iniciativas como:
Dotar de accesibilidade universal ás contornas, produtos e servizos, comezando pola vivenda, para que as persoas con discapacidade non teñan dificultades engadidas de relación e participación sociais. Sen barreiras, a ameaza da soidade non querida reduciríase moito.
Medidas vigorosas para diminuír a inactividade e o desemprego entre as persoas con discapacidade. A máis da inclusión laboral e traballo digno, os vínculos e as relacións aumentan.
Adopción dunha Estratexia Estatal de Inclusión na Comunidade que permita ás persoas institucionalizadas vivir segundo os seus propios desexos e preferencias, acolléndose a fórmulas de vida inclusivas na comunidade.
Ofrecer ás persoas con discapacidade e ás súas familias prestacións e servizos suficientes que promovan a autonomía persoal e potencien o desenvolvemento dunha vida independente.
Impulso de campañas de toma de conciencia pública dirixidas a eliminar os estereotipos negativos cara ás persoas con discapacidade, cun enfoque colaborativo entre a sociedade civil organizada, os poderes públicos e os medios de comunicación e as propias persoas con Discapacidade.
Contar con programas de apoio e acompañamento a familias de persoas con discapacidade, especialmente no momento da aparición ou coñecemento da discapacidade e durante a primeira infancia, se esta adquírese ao principio da vida.
Posta en práctica real de iniciativas e programas de prevención das situacións de abuso e acoso escolar cara ao alumnado, especialmente se este presenta algunha discapacidade.
Despregamento de programas activos dirixidos a persoas con discapacidade con obxecto de favorecer e reforzar as redes sociais e veciñais.
Establecemento de solucións que apliquen a transformación dixital ao acompañamento e empoderamento das persoas maiores con discapacidade, cun enfoque colaborativo interxeracional.
Medidas para fomentar o voluntariado activo das mulleres e os homes con discapacidade, estimulando o seu espírito de axentes de voluntariado por si mesmas e de participación social plena, como vías de tecer relacións sociais e abandonar a soidade.
Aprobación dunha Estratexia Nacional de Desenvolvemento Rural Inclusivo que teña en conta ás persoas con discapacidade que residen na contorna rural en España, mellorando a súa participación, acceso a dereitos e benestar social.
Formación de equipos profesionais dos servizos públicos que facilite a detección e intervención nas situacións de soidade non querida das persoas con discapacidade.
Contar con información plenamente accesible sobre os recursos dispoñibles no ámbito da soidade non desexada para as persoas con discapacidade. Confección de estudos e investigacións sobre a soidade non desexada nas persoas con discapacidade.
En conclusión, o movemento CERMI apela á toma de conciencia deste crecente problema social, o da soidade non desexada, e convoca á acción pública e cívica para que coa achega de todas as persoas, incluíndo as que presentamos unha discapacidade, fagamos da vida en comunidade, sen restricións, unha experiencia rica, decente, intensa e extensa. Coa participación das mulleres e homes con discapacidade, sen illamento nin soidade forzosa, facendo realidade a inclusión, producirase unha enorme mellora persoal e colectiva.
3 de decembro de 2019
CERMI Galicia