FEDACE presenta o estudo de investigación comparativo entre os distintos modelos de atención ao Dano Cerebral en España

Conclúe que non existe un modelo de atención homoxéneo entre Comunidades Autónomas. FEDACE defende a creación dunha normativa estatal que garanta unha igualdade de dereitos sociosanitarios.

“A atención ao Dano Cerebral está caracterizado no noso país pola carencia e heteroxeneidade de recursos sociosanitarios”. Unha das conclusións que destacou Luciano Fernández, presidente da Federación Española de Dano Cerebral, na presentación do estudo de investigación “Modelos de atención ao Dano Cerebral en España” que a organización realizou coa asistencia técnica do Instituto Universitario de Integración na Comunidade (INICO) da Universidade de Salamanca eo financiamento da Fundación Gmp.

No event de presentación, retransmitido este mércores de xeito en liña , defendeuse que, a pesar de que en España case medio millón de persoas teñen dano cerebral debido a un ictus, un traumatismo cranioencefálico ou outras causas, non existe un modelo homoxéneo de atención ao Dano Cerebral que traballa de forma coordinada como necesidades de atención sociosanitaria que precisa cada caso e que implique á familia en todo ou proceso.

É por iso polo que FEDACE realizou esta investigación na que, a través de entrevistas a profesionais sanitarios, de servizos sociais e do movemento asociativo do dano cerebral de todo o territorio, analizáronse e compararon os distintos modelos de atención ao DCA existentes nas 17 Comunidades Autónomas e dúas cidades autónomas españolas.

Desigualdade territorial na atención ao Dano Cerebral

O estudo conclúe que os recursos de atención ao Dano Cerebral varían enormemente en función de cada Comunidade Autónoma. Mentres que a Comunidade Valenciana é a única comunidade cunha normativa que regula a continuidade sociosanitaria unha vez que a persoa afectada é dada de alta no hospital, hai algunhas como Estremadura, Ceuta ou Melilla onde os recursos para esta fase crónica son practicamente inexistentes. Dada esta gran desigualdade territorial, FEDACE defende que é importante a creación dunha normativa estatal que garanta unhas cuestións mínimas en todo o país.

No evento de presentación do estudo, moderado pola directora de FEDACE Mar Barbeiro, participaron diversas figuras de renome dentro do ámbito de atención ao Dano Cerebral. María Teresa Fernández Campillo, conselleira técnica do Real Padroado sobre Discapacidade; Luciano Fernández Pintor, presidente de FEDACE; Francisco Fernández López, Director da Fundación Gmp; e Miguel Ángel Verdugo Alonso; Catedrático de Psicoloxía da Discapacidade e Director do INICO, fixeron a inauguración oficial do acto. Pola súa banda, María Fernández Sánchez e Alba Aza Hernández, investigadoras da Universidade de Salamanca e membros do INICO, presentaron o estudo.

Para deixar constancia de como as diferenzas por comunidades nos modelos de atención ao dano cerebral afectan o colectivo, tres mulleres vinculadas ao Movemento Asociativo de Dano Cerebral deron o seu testemuño: María Muñoz, presidenta de ADACEA Xaén; Amalia Diéguez, presidenta de Ateneu Castelló e patroa de Fundación CERMI Mujeres; e Ana María Gómez, nai dunha persoa con esta discapacidade e presidenta da asociación madrileña ApanefA. Por último, Ana Cabelos, vicepresidenta de FEDACE realizou o peche do acto.

(Texto da nova: FEDACE)