‘Nós tamén somos mulleres’

08/03/2021

Reproducimos o Manifesto feminista das Mulleres con Discapacidade publicado pola Fundación Cermi Mujeres con motivo do Día Internacional da Muller. Tamén podes lelo en versión de lectura fácil e acceder a el en lingua de signos.

Reproducimos o Manifesto feminista das Mulleres con Discapacidade publicado pola Fundación Cermi Mujeres con motivo do Día Internacional da Muller. Tamén podes lelo en versión de lectura fácil e acceder a el en lingua de signos.

 

8 de marzo de 2021

Día Internacional da Muller

 

Manifesto feminista das Mulleres con Discapacidade

 

Nós tamén somos mulleres’

 

Neste 8 de marzo mobilizámonos como cada ano para denunciar as discriminacións múltiples e interseccionais que como mulleres seguimos soportando, e para esixir ao conxunto da sociedade e aos poderes públicos a adopción dunha axenda inclusiva que tome en consideración a diversidade das mulleres, sen excepcións.

 

Desde que hai máis de dúas décadas comezásemos a organizarnos, as mulleres con discapacidade vímonos obrigadas de maneira recorrente a reivindicar cada 8 de marzo algo obvio, pero sistematicamente esquecido: que nós tamén somos mulleres. Somos máis de dous millóns e medio no noso país e seiscentos millóns en todo o mundo e, con todo, estivemos por décadas ocultas tras a expresión ‘persoas con discapacidade’, circunloquio que falsamente parecía abarcalo todo, esgotalo todo, pero que en última instancia invisibilizou a nosa loita.

 

Durante moito tempo, ademais, estivemos apartadas da axenda feminista, porque, ao parecer, as nosas reivindicacións dificilmente tiñan encaixe nunhas demandas demasiado homoxéneas e monolíticas, como para ser permeables a outras consideradas alleas ao propio feminismo.

 

En terra de ninguén nos organizamos, fomos conquistando espazos a ambos os dous lados e demos a coñecer a realidade de millóns de mulleres discriminadas por unha sociedade machista, pero tamén, e non o podemos esquecer, “capacitista”.

 

Ninguén coma nós sabe o revolucionario -e necesario- que é reivindicarse como mulleres feministas nunha loita cuxo anhelo final é, precisamente, que esa reivindicación algún día deixe de ser relevante.

 

Por iso, nestes anos viñemos esixindo que toda política pública centrada na igualdade das mulleres por razón de xénero tome en conta outras variables como, por exemplo, a discapacidade. Na mesma liña, e seguindo un enfoque de dobre vía, todas as políticas enfocadas nos dereitos das persoas con discapacidade deben incluír de maneira transversal o enfoque das mulleres por razón de xénero.

 

Os referentes que sustentan as nosas demandas son a Declaración e a Plataforma de Acción de Beijing, onde se recoñecen as aspiracións das mulleres do mundo enteiro e onde se toma nota da nosa diversidade e das nosas diferentes funcións e circunstancias, respectando e valorando a plena diversidade das situacións e condicións en que nos atopamos e recoñecendo que algunhas de nós, ademais, enfrontamos barreiras específicas que obstaculizan a nosa participación plena e en pé de igualdade na sociedade.

 

Así mesmo, os Obxectivos de Desenvolvemento Sostible, e máis concretamente o ODS 5, enfocado en lograr a igualdade de xénero e o empoderamento de todas as mulleres e nenas de maneira específica e de forma transversal noutros obxectivos, debe interpretarse tomando en conta a situación dos grupos sometidos a discriminación múltiple, moitas veces ocultos ata o de agora, como o das mulleres e nenas con discapacidade.

 

Pola súa banda, os mandatos contidos na Convención sobre a Eliminación de todas as Formas de Discriminación contra a Muller, a Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade e o Convenio do Consello de Europa sobre prevención e loita contra a violencia contra a muller e a violencia doméstica, deben ser aplicados e interpretados á luz da diversidade que nos caracteriza como mulleres.

 

Por todo iso, hoxe, 8 de marzo, as mulleres con discapacidade ESIXIMOS:

 

• Que se garanta a equidade no acceso aos servizos de saúde, incluídos os servizos de saúde sexual e reprodutiva, ás mulleres e nenas con discapacidade, sen esquecer ás sobreviventes de violencia e que, en momentos de crises, como a que xerou a Covid-19, os servizos de saúde non deixen de prestar atención ás mulleres e nenas con discapacidade vulnerando o seu dereito a unha atención sanitaria digna.

 

• Que se poñan en marcha todas as medidas contidas no Pacto de Estado contra a Violencia de Xénero, garantindo a súa adecuada dotación orzamentaria en todo o relativo á sensibilización; mellora da resposta institucional incorporando o deseño e a accesibilidade universal aos servizos de denuncia, asistencia e apoio ás mulleres e nenas vítimas de violencia; perfeccionamento da asistencia, axuda e protección que se ofrece ás mulleres vítimas da violencia de xénero e aos seus fillos e fillas; intensificación da asistencia e protección de menores; impulso da formación para garantir a mellor resposta asistencial; mellora do coñecemento como complemento indispensable para contribuír de forma eficaz á loita contra todos os tipos de violencia contra as mulleres incluídos no ámbito de aplicación do Convenio de Istambul, achegando datos máis fiables, completos e detallados sobre as súas formas, incidencia, causas e consecuencias, visualización e atención das formas de violencia contra a muller fose do contexto de parella ou ex parella…

 

• Que se deseñen e apliquen políticas públicas de emprego que teñan presente a igualdade das mulleres por razón de xénero e a discapacidade nun enfoque de dobre vía. Todas as políticas e programas de fomento do emprego e a formación profesional comunitarias deben tomar en consideración a situación específica das mulleres con discapacidade, así como a súa discriminación múltiple como consecuencia da interseccionalidade doutros factores, como a idade, a orientación sexual, a realidade do rural, a inmigración, as minorías étnicas, o ser vítima de violencia de xénero, estar en risco de pobreza...

 

• Que se dea visibilidade e contabilicen todas as contribucións non monetizadas que nós, as mulleres deste sector da poboación levamos a cabo no ámbito da reprodución da vida e que son esenciais para que o sistema económico, tal cal está concibido na actualidade, siga funcionando. A riqueza dun país non soamente se produce no ‘mercado’ senón que tamén existen outras esferas de xeración de servizos tradicionalmente ignoradas cuxa responsabilidade segue recaendo en nós, as mulleres.

 

• Que se poñan en marcha políticas de promoción da autonomía persoal e de atención ás persoas en situación de dependencia, que, no marco dunha política de coidados concibida desde un enfoque de dereitos humanos, teña en conta a realidade das mulleres con discapacidade, non soamente como receptoras de coidado, senón tamén como provedoras do mesmo, feito este que adoita ignorarse de maneira sistemática.

 

• Que, unha vez erradicada a esterilización forzada do noso ordenamento xurídico, o Goberno de España recoñeza publicamente as violacións de dereitos humanos que sufriron no noso país miles de nenas e mulleres con discapacidade esterilizadas sen o seu consentimento no pasado e no presente e aprobe medidas para resarcir o dano ocasionado por estas prácticas contrarias aos dereitos humanos.

 

• Que se impulsen alianzas entre as mulleres que permitan detectar e frear calquera forma de opresión que nos afecte, sendo conscientes de que o patriarcado é dúctil e os seus mecanismos de control adáptanse en función do grupo oprimido. Ningunha muller debe quedar atrás.

 

 

Porque... Nós tamén somos mulleres!

 

 

 

 

 

 

Podes acceder ao manifesto en lingua de signos neste enlace da páxina do Cermi Estatal.

 

Categorías: Discapacidade

USO DE COOKIES

Utilizamos cookies propias e de terceiros para mellorar a súa experiencia e os nosos servizos, así como mostrarlle, desde o noso sitio web ou os de terceiros, publicidade baseada na análise dos seus hábitos de navegación. Se pulsa en aceptar, consideramos que admite o seu uso.
Pode obter máis información na nosa Política de Cookies.

Máis información